Pech psujda:/

Odkąd zaczęłam być z moim obecnym mężem, a jak wiadomo od początku był to związek na odległość, jeszcze nigdy nie zdarzyło się tak jak teraz. Zawsze mieliśmy internet, skype, chociaż fizycznie od siebie daleko to jednak dzięki technologii czułam że w jakimś stopniu cały czas jesteśmy blisko, rozmowy stawały się nudne, bo o czym tu gadać dzień w dzień po kilka godzin a znowu rozłączyć się też źle bo ta bliskość wtedy gdzieś umykała i znowu on był tam a ja tu. Milczenie choć momentami irytujące było mi potrzebne jak tlen. A teraz? Słowo jakże dobrze znane: "pech". Chyba inaczej nie można tego nazwać. Najpierw mąż musiał się przeprowadzić na dwa tygodnie w inne miejsce. I się zaczęło. Komputer padł. Ledwo udało się odratować zdjęcia i maszyna zakończyła współpracę. Ale ok, jeszcze nie ma paniki, kolega przecież swojego komputera może pożyczyć. I pożyczył, ale nowy sprzęt nie bardzo z moim Kochanym chciał współpracować. Udawało nam się zamienić kilka słów, opowiedzieć najważniejsze wydarzenia z dnia i zaczynało, świszczeć, przerywać, rozłanczać itd. Potem padł modem. Nawet kiepski internet na zepsutym modemie nie pociągnie... Nic to, czekamy z niecierpliwością na powrót z delegacji. Kolega z dziwnym komputerem zamieszkał gdzie indziej a na jego miejsce wskoczyła pewna para z komputerem stacjonarnym. Już uzgodnione, pożyczą. Umówieni jesteśmy na wieczór. Dzwoni telefon. Nie skype jak się spodziewałam. Skype nie będzie. Za żadne skarby nie chce się zainstalować. Cuuudownie. Został telefon, ciekawe kiedy padnie, a raczej padnie moje konto bo nie nastarczam doładowywać. Ja się tak nie bawię! To nie tak miało być! To mąż miał mi podawać herbatę do łóżka a nie mama (chociaż mamie jestem ogromnie wdzięczna, bo z całych sił stara mi się Krzyśka zastąpić, ale niestety nie da się) to z mężem miałam jeździć do lekarza a nie z tatą (Tacie też jestem wdzięczna bo dla niego pojechać do miasta niesprawnym samochodem to nie jest już takie chop siup) Tęsknię do takiego tylko naszego życia, bo teraz to czuję się wydarta z mojej małżeńskiej dorosłości i na siłę wsadzona w coś przypominającego lata szkolne kiedy byłam tylko córką a nie mężatką z własną rodziną. Tam nie mogę być a tutaj nie pasuję. Wiem, że sama tak zdecydowałam, że nie za bardzo była inna opcja, ale ja chcę po prostu męża z powrotem!:(