Dom

Podobno dom jest tam gdzie rodzina. Do tej pory był tutaj, na wsi, chyba jeszcze przez jakiś czas tak będzie, zastanawiam się czy kiedykolwiek to się zmieni, czy przyzwyczaję się do mieszkania za granicą. Chyba będzie ciężko, na początku. Szwedzkie mieszkania są takie bezpłciowe, takie nijakie, dużo w nich bieli a ja nie lubię tego koloru. Od razu człowiek dostaje depresji, jakby miał się za chwilę udusić. Są takie nie po mojemu, bez firanek w oknach, bez żywych kwiatków, wiem, że przecież w końcu można je przerobić, ale na wszystko trzeba czasu więc jakby nie było, mój początek w nowym domu będzie trudny, obcy i samotny. Teraz gdy jestem w Polsce, gdy cały dzień spędzam w polu w malinach, zrozumiałam jak bliskie jest mi to miejsce. Szczególnie teraz, gdy zbliża się jesień jest tu tak pięknie, zupełnie inny zapach, co raz więcej palących się ognisk, słońce już nie takie ale potrafi jeszcze nieźle przygrzać. Ludzie przygotowują się pomału do zimy. W ogóle życie na wsi ma w sobie dużo uroku. Gdy poszłam na studia podobało mi się w mieści, bo wszędzie blisko, wszystko pod ręką, ale teraz najchętniej bym się stąd nie ruszała, chyba nawet wolę pracę fizyczną niż umysłową. Pewnie tylko teraz bo umysłowej miałam przesyt ostatnimi czasy, ale to nie zmienia faktu że mi tu dobrze. Brak mi tylko jednej osoby do pełni szczęścia, ale teraz puki mogę chcę cieszyć się ostatnimi chwilami spędzonymi w domu jako pełnoetatowy domownik, tutaj gdzie wszystko jest mi znane, kochane i moje.