Tasiemiec o dzieciach:)

W końcu zaczęło coś mi się w głowie układac na temat naszego szkraba. Jakoś do tej pory niby wiedziałam że jestem w ciąży ale nic z tego nie wynikało. Nie będę udawac że oblałam to moje nienarodzone jeszcze dzieciątko miłością jak na filmach. Oczywiście było chciane jak nie wiem co, ale jakoś tak trudno mi było czuc coś do tego kogoś w moim brzuchu. Dopiero teraz łapię się na tym że ni z gruchy ni z pietruchy głaszczę się po brzuchu i mówię coś Migdałkowi i to z takim uczuciem jakbym mówiła do Krzyśka. Wcześniej w ogóle nie mogłam się zmusic do zabrania się za szykowanie wyprawki, może dlatego że nie wiedziałam jak, ale dzięki małej pomocy chyba już wiem. Mam plan. Wszystko zaczyna się klarowac. Zaczęłam też myślec o tym, jak chciałabym aby nasze dziecko było wychowywane. Można powiedziec że za wcześnie, że planowanie i tak nic nie da bo w praniu wychodzi wszystko inaczej. Ja jednak muszę miec plan i wizję żebym czuła się bezpiecznie. Muszę byc przygotowana na wszystkie możliwe sytuacje a nawet na te których nie da się przewidziec. Poza tym wydaje mi się że często rodzice mają problem ze swoimi dziecmi dlatego że zabierają się do tego z myślą że jakoś to będzie i nawet jak mają jakiś pomysł to nie potrafią go obronic w zetknięciu z opinią innych. Dużo ostatnio nad tym myślę i czytam. Niepotrzebne? Już widzę że potrzebne. Szczególnie jeśli chodzi o karmienie piersią. Coś co powinno byc naturalne teraz jest traktowane jak jakiś wymysł. Gdybym nie przeczytała na ten temat kilku ciekawych artykułów poddałabym się, zanim bym jeszcze zaczęła. Na prawdę, jeśli ktoś jest podatny na zdanie innych to bardzo trudno jest trwac przy swoim. Od razu słyszę że zobaczę jak to jest i zmienię zdanie, że nie wiadomo czy będę mogła karmic, że z dzieckiem przy cycku nic nie zrobię bo wcale nie chce spac tylko się budzi co 5 minut. Na każdej liście do wyprawki podane są butelki, laktatory itd. Ja na prawdę wiem że to nie jest łatwe a wsparcia w tym temacie to raczej nie uświadczę. Dobrze że mąż i teściowa są po mojej stronie. Krzysiek nawet ostatnio powiedział żebym się nie przejmowała bo on się wszystkim zajmę a ja będę mogła się skupic tylko na karmieniu jeśli faktycznie trudno będzie małego oderwac od cyca.
Czytam sobie też o metodach wychowawczych, jeśli tak to można nazwac. I też uważam że nie za wcześnie:) W tamtym roku oglądałam sobie supernianię Jo Frost. Nie powiem, jej metody mnie przekonywały. Teraz czytam trochę o Rodzicielstwie bliskości. Na początku byłam rozdarta, bo trochę podobało mi się z tego a trochę z tamtego. Teraz już wiem, że przecież wcale nie muszę wybierac jednej drogi. I wymyśliłam własną, na podstawie tego co czytałam, widziałam i tego co ustaliliśmy z mężem. Odpada np. spanie z dzieckiem w jednym łóżku. Nie wiem czy od razu wyjdzie (przez karmienie piersią) ale będziemy bardzo się o to starac. Może dlatego że moja myśl przewodnia jest taka, że najpierw mąż a potem dziecko. I to jest nie do ruszenia. No a poza tym to w pierwszych miesiącach skłaniam się bardziej do RB bo raczej nie urzeka mnie metoda wypłakiwania się. Kiedyś byłam zachwycona gdy zobaczyłam dzieci koleżanki wychowane w taki sposób. Al już mi się odwidziało. Ważny jest dla mnie też stały rytm dnia, stabilizacja i to żeby już nieco starsze dziecko, gdy zaczyna coś kumac, wiedziało kto rządzi w rodzinie i że na pewno nie ono. Brzmi może ostro, ale w praktyce wcale nie chodzi o terroryzowanie ale o autorytet rodzica. Wiem, że mi tego brakowało w dzieciństwie. Miałam dużo miłości, na prawdę tony miłości ale wiedziałam też co i jak robic żeby manipulowac rodzicami. To nie jest dobre. Gdy dziecko wie że ma władze traci poczucie bezpieczeństwa. A więc zasady muszą byc. Kurcze rozpisałam się a i tak nie dokończyłam. To temat rzeka jest i pewnie jeszcze nie raz się tutaj powtórzę. Ale muszę sobie to poukładac w głowie. Ogólnie wydaje mi się że chodzi tylko o to żeby dawac dobry przykład. Jeśli będzie się postępowac w zgodzie ze sobą a w rodzinie będzie dużo miłości i dobrze rozwiniętych relacji to dziecko samo się wychowa bez stosowania żadnych sztuczek wychowawczych. Co o tych moich pomysłach sądzicie?