Zły czas

To był zły czas, który jeszcze całkiem się nie skończył. Zawsze jest tak, że gdy jest dobrze to potem musi być źle. Taka równowaga. I człowiek nagle uświadamia sobie jaki jest malutki, cały świat wydaje się zły, przerażająco straszny, bez miłości, dobra, bez niczego. Tylko pustka i beznadzieja. I trudno się podnieść, znaleźć coś czego można byłoby się chwycić. W poniedziałek mam egzamin, nawet jeszcze nie zajrzałam, nie miałam siły, chęci, wszystko wydaje mi się bezcelowe i tak obleję z hiszpańskiego. Dwa lata męki na marne, i decyzja którą będę musiała podjąć, czy powtarzać rok czy wyjechać za granicę do narzeczonego. Raczej to drugie. Wymyśliłam w swojej głowie ideały, marzenia, które chciałam za wszelką cenę zrealizować, wymyśliłam jak chciałabym aby wyglądało moje życie. Wszystko piękne i kolorowe a tu co? Klapa i skończy się tak jak zwykle. Tak jak wszystko się kończy i nie wierzę w to że wszystko zależy od nas, że gdy się chce to można, chociaż może nie, jednak wierze, ale nie w moim przypadku. Ja mam tylko ideały których nie potrafię obronić.